Halbe Zijlstra kwetst door zijn arrogantie
‘Maandagavond verscheen hij op tv, uw staatssecretaris voor Cultuur, Halbe Zijlstra (Pauw & Witteman, 6 december). Wat hij te zeggen had, was pijnlijk.’
Het betrof de korting op kunsten en onder andere de mededeling dat, indien er niet voldoende publiek aanwezig zou zijn bij bepaalde manifestaties, deze dan maar geheel zouden moeten verdwijnen.
‘Het waren niet zozeer deze feiten die mij het meest schokten (hoewel ernstig genoeg), wat mij meer verontrustte was zijn houding. Zichtbaar genoot de kersverse staatssecretaris van zijn macht. Met een nauwelijks verborgen glimlach deelde hij mee (op de vraag of er nog een instelling voor kunst veilig was), dat niemand in de toekomst nog veilig zou zijn.’
‘Het klonk alsof de minister van Volksgezondheid – op de vraag of er in de toekomst nog één zieke veilig zou zijn in Nederland– zou antwoorden: niemand is meer veilig. En zeker niet ongeneeslijk zieken. Hun behandeling levert te weinig op.’
Opinie:
* Staatssecretaris is dol op ‘moderne kunst’ Sandra Smallenburg 08 dec 10
(..) „Ik houd van hele moderne schilderijen, daar hangt mijn huis redelijk vol mee”, zei hij maandag tijdens de uitzending van Pauw & Witteman.
(..) toen kwam de coming-out van de staatssecretaris: „Ik heb bijvoorbeeld werk van de Amerikaanse kunstenaar Michael Wayne, die maakt hele expressionistische schilderijen. En van Eline de Jonge, een opkomende kunstenares, die schilderijen maakt van silhouetten in beweging.”
(..) Eline de Jonge maakt impressionistische doeken van Parijs en New York, inderdaad met silhouetten die schuifelen onder de Eiffeltoren of zich door Grand Central Station spieden. Precies zoals de Franse schilder Gustave Caillebotte ruim een eeuw geleden ook deed.
De Texaan Michael Wayne spettert er anno 2010 nog net zo lustig met verf op los als Jackson Pollock in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Net als De Jonge kopieert Wayne, van wie vorig jaar nog doeken te zien waren bij Galerie Lambèr uit Valkenswaard, klakkeloos zijn grote voorgangers uit de kunstgeschiedenis, zonder daar al te veel aan toe te voegen. Vandaar misschien dat hun namen me zo onbekend in de oren klonken. Geen Nederlands museum dat hun werk tot nu toe heeft aangekocht. (..)
De broodschilders waar hij van houdt, die redden het wel met hun gemoedelijke retrokunst voor boven de bank. Het zijn de échte avant-gardisten waar ik me meer zorgen om maak.
