Where There Is Ego It Spooks

Start 21 mei t/m 21 juli op de Raadhuisstraat 9 ‘s HEER ARENDSKERKE. reist daarna naar Breda, Rotterdam, Amsterdam, Leeuwarden, Tilburg om te eindigen in Nijmegen op de Derde Walstraat. Agenda

Openingswoord door Jan Van Den Dobbelsteen

Where There Is Ego It Spooks is een tentoonstelling met tekeningen rond ‘het Zelfportret’ in de breedste zin van het woord.
Voor deze tentoonstelling zijn 16 kunstenaars uit Nederland uitgenodigd die door curator Danielle Lemaire erg gewaardeerd worden en waarmee zij zich verwant voelt.

Danielle Luinge
Iris Kensmil
Ionika Aalders
Paul de Reus
Roland Sohier
Toon Teeken
Paul Nassenstein
Danielle Lemaire
Pam Emmerik
Manon van Trier
Jan Van Den Dobbelsteen
Monique Laros
Pietsjanke Fokkema
Gilbert van Drunen
Chris Baaten
Marc Nagtzaam

 

Tekenen is aan de hand. Er worden in Nederland weer op allerlei tentoonstellingsplekken tekeningententoonstellingen georganiseerd. Natuurlijk is dat niet speciek iets van nu.

Onlangs ging in een ander Nederlands museum, het Stedelijk in Schiedam, de tentoonstelling “All About Drawing” van start. Deze tentoonstelling toont werk van 100 Nederlandse tekenkunstenaars en wordt op internet aangekondigd als: “De tentoonstelling All About Drawing, 100 Nederlandse Kunstenaars is het eerste grote overzicht van de tekenkunst in Nederland vanaf de jaren 1960 tot nu”. Danielle denkt dat de titel van deze tentoonstelling niet de lading dekt. En dat bij de intentie van het aangekondigde begrip ‘groot overzicht’ namen van voor het Nederlandse kunstlandschap toonaangevende tekenkunstenaars, helaas ontbreken.
“Where There Is Ego It Spooks” is daarom als andere tekeningententoonstelling een noodzakelijke expositie met deelnemende kunstenaars die er toe doen in het licht van overzicht geven van Nederlandse tekenkunst.

Aan de 16 deelnemende kunstenaars is gevraagd om speciaal voor deze nieuwe tentoonstelling van museum Le Secet een zelfportret te presenteren.

Er kon vrij gebruik gemaakt worden van een tekstfragment uit het werk van Jacques Derrida, getiteld: “Where There Is Ego It Spooks”.

-Jacques Derrida
‘Spoken van Marx: de staat van de schuld, het werk van rouw, en de Nieuwe Internationale’
‘..Maar dit ego, dit levende individu zou zelf bewoond en binnengevallen zijn door haar eigen schim’.
Het zou zijn gevormd door geesten waarvan het de gastheer is en verbonden zijn met de bespookte gemeenchap van een enkel lichaam.
Ego=Geest.
Daarom zou “Ik ben” betekenen “Ik ben begeesterd/’bespookt’”; “ik ben bespookt door mezelf die is bespookt door mezelf die is bespookt door mezelf die is
bespookt door mezelf die is bespookt door mezelf ..enzovoort.
Waar er Ego is,’es spukt’, spookt het; (Het idioom “es spukt” speelt een enkele rol in al deze teksten zoals het dat doet in Freuds “Das Umheimliche”).
In de vertaling mislukt het helaas altijd om de link te maken tussen de onpersoonlijkheid of de quasi-anonimiteit van de een operatie (‘spoken’) zonder aktie en zonder echt subject of object, en de schepping van het figuur ‘het spook’ , die niet simpelweg “spookt” zoals we net gewaagd hebben te vertalen, maar “terugkomt.
De essentieële manier van zelf-presentattie of de Cogito ergo sum -> Ik denk, dus ik ben-Descartes*zou de begeesterde obsessie zijn van “es spukt”.
(-)
Een echte/reëële presentatie wordt hier aan euhcristische Narcissus toegekend. Het Stirneriaanse* levende wezen, haar unieke ego, zou in feite
worden bezocht door haar eigen verschijning. (= het zichtbaar worden) Het individu geeft zichzelf in zijn “dit is mijn lichaam.”
Sancho-Stirner en Christus lijken des te meer op elkaar als twee ‘wezens van vlees (beleibte Wesen) volgens Marx die…. (etc)

 

mede mogelijk gemaakt door provincie Zeeland